anlatayım da dinleyin piçler

ellerim titriyo gözlerim hafif kararmış vartoluyu uzatmışım yere toparlanıp iki adım attım geri, avucuna dişlerini tükürdü, suratıma baktı, amın oğlunda en ufak acı ifadesi yok,sen yarraa yedin oğlum, hiç bişe demiyorum sen yarra yedin dedi. düşünmedim bile sonunu öyle suratına baktım, gelme dedim,bu dıbına soktumun okuluna gelme bin, başka bişe gelmedi ki aklıma ne dicem amk, hesabım da bizim çocukları ayıktırıp hayatı dıbınoğluna zindan etmek. okuldan çıktım, beyler darmadağınım, hiç bişey düşünememek,bi sahneyi kafandan atmak için uğraşıp atamamak, saplanıp kalmak berbat. çok berbat.

"""" binler ben gamsız bi adamım,bu olaydan bi sene evvel kucağımda çocukluk arkadaşım öldü,3 sene evvelinde marmara depreminde onlarca akrabam toprak oldu gitti, bıçaklandım komada yattım trafik kazası yaptım arabamda iki kişi öldü,ne bi damla gözyaşı dökebildim ne dertlendim, ecel dedim kısmet dedim kaza dedim geçtim, yapım böyle, içimde patlar sıkıntılarım dışa vurmaz.ama bu mevzu ilk defa köpek gibi gözyaşı döktürdü, çünkü sadece kendimden sorumluydum, erkek olarak sorumluluğu bana ait bi hatam vardı,ilk defa babama söyleyemezdim kendim başa çıkmam lazımdı. gözyaşımın yarısı vicdan, yarısı da korkuydu zaten yalan yok. """"