1. 51.
    0
    Daha hızlanmamı engelleyecek tek bir unsur yoktu görünürde. Kollarımla sıkı sıkı tuttuğu koltuk minderine tırnaklarını geçirmişti ve her darbede daha fazla inlemeye, daha muhteriz bir görüntü ile ciks arzusunda olduğu adama kendi bırakıyordu Bengisu. Patronuma verdiğim söz, geri dönme gerekliliği her şey aklımdan çıkmıştı. Saçını okşarken uzattığım parmağımı hafifçe ısırmaya başlayan, gözlerimin önünde bir yılan gibi kıvrılarak inleyen böylesi bir asude ile Rıfat abiyi mukayese ne mümkündü!
    ···
   tümünü göster