1. 376.
    +2
    nezihle aramızda soğuk rüzgarlar esiyordu. Ben ona nasıl davranacağımı ne söylemem gerektiğini bilemiyordum. o da kabahatini

    bilmesinden mütevellit yüzüme kaçamak bakışlar atarak konuşmuştu. karakola düşmemde onun doğrudan payı yoktu. Hep o rıza denen huur

    çocuğunun suçuydu. Ama yine de içimden ona sert sözler söylemek geçiyordu. ilerisini düşünmeden yaptığı hareketler başıma ikinci defa

    bela açmıştı. Eve gittiğimde ailemin bana şarlayacak olması da cabasıydı. Neyse ki onunla kafamı toparlamadan konuşmamaya karar

    verdim. Yoksa çok kötü şeyler çıkabilirdi ağzımdan. iyi geceler dedim ve karakoldan ayrıldım.
    ···
   tümünü göster