lice

geçen sene elemanımiz vardı bu ilçenin bir köyünde yaşıyormuş, ama çocuğu bi göreceksiniz beyler böyle eli yüzü düzgün amk bi türkçe konuşuyor sanırsın 100 yıllık ıstanbullu. herif kültürülü falan tabii benim 10 yıl önce gördüğüm o küçük ilçenin iğrenç insanları halkındaki önyargım yerle bir oldu. hatta o kalekol mevzununda adamları haklı falan görmeye başladım. bi yandan da tırsiyorum amk bu adam oralı falan değil bildiğin mit elemanı kesin falan diyorum. sonra bi gün kapıyı çaldı girdi içeri, buyur dedim. mahcup mahcup istifa etmek zorunda olduğunu söyledi hayırdır dedim. sizlik bir sıkıntı yok dedi. sonuçta bir sıkıntı var ortada anlat belki çözeriz falan dedim. gidecek olmanın verdiği cesaretle olmalı ne var ne yoksa içini döktü. meğer sandığım gibi kürt değilmiş bu, yani liceliymiş ama kürt değilmiş. zaza misin diye sordum yok biz bilmem kaç yıllık(genel kürt nüfusundan bir kaç yüzyıl eskiler miş) iran göçmeniyiz işte o bölgede ki kürtlerle yaklaşık 20 yıldır süren bir kan davamız var bu yüzden gitmem gerekli falan dedi. ben şok oldum tabii olum daha nereye gideceksin dedim bekle bir çıkar yol buluruz askeri polisi var bu ülkenin dedim. bişey demeden hafif güldü sonra 'tabii' deyip gözlerini kaçırdı. en son bir iki ay önce gündüz aramış akşam döndüm buna işte sohbet muhabbet felan herif isviçre ye yerleşmiş iş güç oturtmuş mis gibi yaşıyormuş. niye anlattım bilmiyorum ama bu coğrafyada ki her insanın aynı olmadığını kabullenmemiz lazım, %80 ni baraka tipi yerleşim olan bu uydu çanagi cennetinin bugüne kadar gördüğüm tek iyi yönü bu çocuktu ama milletçe iyiliğin ve iyilerin kıymetini bilmediğimiz su zütürmez bir gerçek.