beyler kız arkadaşımla hikayem

sonrasında ecrin de gözlerini açtı panpalar. yani açmış olacak ki birden arkasına dönmüştü. ve beni ittirmişti ayağıyla, karnımdan. 10cm daha aşağı gelseydi o ayak çocuğum olmayacaktı ulan. düşüncesiz, vicdansız.

uyku sersemi olduğu çok belli oluyordu belli ki hatırlamaya çalışıyordu, sonra jeton düşmüş olacak ki "kurtulalım burdan artık" gibisinden bir şeyler söyledi. ben de öyle demesi kolay diye düşünsemde düşündüğümün tam zıttı başımı ona katılırcasına salladım.

ecrin asansörün kapısını yumruklamaya başladı. saatin kaç olduğu konusunda bir fikrim olmadığı için telefonuma baktım. sekiz buçuk civarıydı. yani dükkanı olanların gelmiş olmaları gerekti. ve muhakkak elektrikler de gelmişti. yani buradan şunu anlamıştım: asansörün durmasının sebebi elektrik kesintisi değil, arızaydı.

ecrin çaresizce asansör kapısı yumruklamaya devam ediyordu, ellerinin kızardığını görebiliyordum buradan. en sonunda yanıt verdi bu yumruklamalar. dışarıdan "kim var orda" diye bir kadın sesi duyduk. ecrin de "mhsur kaldık burada yardım edin çıkarın" dedi.

daha sonra kadının sesi kesildi, yardım getirmeye gitmiştir diye düşündüm. hiç halim yoktu. gözlerimi kapattım beş dakika olsun uyuyim diye. ecrin elini alnıma zütürünce açtım gözlerimi. "ateşin düşmüş" dedi kadife sesiyle.

başımı salladım dinlediğimi göstermek için ve o halsizlikle tekrar gözlerimi kapattım. sonrasında iki tamirci midir neyse artık onların seslerini duyduk. yer, asansörden bir metre aşağıda gözüküyordu. asansörde kalıp kurtulan varsa bilir beyler. benim için betimlemesi zor oluyor. adamlar elini uzattı biz de indik yere.

bizi bulan kadın gülümsüyordu. ecrinle hemen iş hanının çıkışına gittik. telefonlarımız çekiyordu artık. ben kendi ailemi aramadım, bu sadece işleri karıştırmak olurdu. ecrin ise hemen babasını aradı.