beyler kız arkadaşımla hikayem

enes bini yarimin yanında oturuyordu. lan ben saatlerce düşüneyim, ne desem nasıl konuşsam nasıl otursam; orosbu çocuğu gelsin çat diye uygulasın hayata bak ya.

herifin elinin altında 180'lik at gibi hatunlar var, gidiyor ecrin'in yanına oturuyor. herife zaten kılım beyler geldiğimden beri biliyorsunuz ecrin'e yakın olmasa gibimde bile değildi ama ona yakın olması ve benim bu yakınlığın sebebini bilmemem iyice çileden çıkmama sebep oluyordu.

kolunu ecrin'in omzuna atsa falan zaten gurur falan dinlemez kafasına işerdim huur çocuğunun ama iyi ki öyle bir şey olmadı. normal oturuyor konuşuyorlardı. ben de onları izliyordum. arkaları dönük olduğu için beni fark etmedi ikisi de. o sırada arkamdan biri tıkladı beni, kendime geldim böylece..

düşüncelerimden sıyrılmama sebebiyet veren bu kişi üzerime gazoz döken kızın ta kendisiydi. şimdi gelmiş karşıma gülümsüyordu.
kızın medeni cesaretine hayran kalmıştım beyler. hani kızla çarpıştık, suçlu benim çünkü önüme bakmadım, üstüne kızı azarladım, özür falan da dilemedim. tam bir gavatım ne deseniz haklısınız..

"merhaba ben zeynep" dedi gülümseyerek ben de karşılık verdim "ali, memnun oldum"

kız "pek iyi tanışmasakta... " dedi gülümsemesini sürdürerek. jest olsun diye oturmayı teklif ettim. bankta oturduk. derslerden havadan sudan falan konuştuk.

sporcu bursu olduğunu söyledi -ki ben bunu zaten biliyordum da o anlatınca yeni duymuş gibi yaptım-

yarım saat falan konuştuk dediğim gibi beyler. sonra kız telefon numaramı istedi! reddedersem çok bozulurdu ayrıca kötü niyetle istediğini de zannetmiyordum. verdim numaramı.