beyler kız arkadaşımla hikayem

Zaten biraz soğukkanlı bir kızdı ama bu sefer bana buz gibi bakışlarıyla buz gibi bir cevap vermişti Trabzon güzeli.
-ecrin, noldu?

Olduğu yerden kalktı ayakkabılarını giydi:
-bir de noldu diye soruyor musun? Utanmıyor musun benimle oynamaya!

Diye bağırdı. Ecrin’i hiç böyle sinirli görmemiştim. O anki yüz ifademi ben de bilmiyorum. Kim söylemişti bir fikrim yok ama yine korktuğum başıma gelmişti. Biri bizi görmüş ve ispiyonlamıştı.

Umarım birazdan tüm okul burada toplanmazdı.

Ecrin’in çekik gözleri sinirlenmesiyle kocaman olmuş, alnındaki yeşil damarlar belirginleşmişti.
Sonra gözleri doldu, bir hıçkırık sesi duydum bana çarpıp merdivenlerden indi sonra içeri girdi sanırım.

Vay dıbınakoyim neden ben?

Zeynep’e küfür etmek geliyordu içimden.

Okulda onca yakışıklı, kaslı,uzun boylu her genç kızın hayalini süsleyen erkekler varken; onca basketbolcu, judocu,sporcu her ne taksa erkekler varken neden ben?

Sadece mutlu olmak isteyen sıradan biriydim ben. Hiçbir özelliğim yoktu. Sıkıcı biri de denebilirdi bana.

Ama sanki bütün oyunlar benim üzerime oynanıyordu.