okb

- sürekli aynı bardak çeşidinden su içmek, aynı tabak çeşidinden yemek yemek, aynı çatal ve kaşık çeşidini kullanmak.
- her gün eve hırsız girecek mi endişesiyle yaşamak.
- yakınlarımın başına bir şey gelecek mi korkusuyla yaşamaya alışmak.

kısacası bu ve buna benzer takıntı halleriyle hayatını sürdürmek ve bu düşüncelerden asla kurtulamamak.

her sabah uyandığımda duyduğum tıkırtıları hırsız zannediyorum. o panikle kalkıp evin içinde hırsız arıyorum. bu durumun evimizin kapısının zorlanmasından sonra oluştu.

bir dönem sevdiğim iki insanın ayrı zamanlarda gerçekleşen ölüm haberlerini telefonla aldığım için her telefon çalışında kalbim sıkışıyordu. bunu atlattım fakat gece geç bir saatte telefon çalsa veya biri beni aradığında telefonu açamazsam aynı durumu yaşıyorum.

sürekli bir panik, huzursuzluk ve endişe durumu içindeyim. en ufak ayrıntıları kafama takıp moralimi bozabiliyorum. çok çabuk öfkeleniyorum ve bazen kendime hakim olamıyorum. 2 dakika sonra durup düşündüğümde yaptığım şeyler o kadar saçma geliyor ki anlatamam.

doktora gitmedim, ilaç kullanmadım ama bu şekilde yaşamaya kendimi alıştırdım.

ve siz özenti gerizekalılar bu tip pgibolojik hastalıklara özenmeyin, ay biz de olsak ne kadar kuul olur diye düşünmeyin. ya da düşünün amk. olunda görün ebenizin dıbını tersten.

kafamı da bozmayın gibtirin gidin şimdi.

edit: şunu da ekleyim;

her gün içimden defalarca kez aynı duayı tekrarlıyorum. arka arkaya veya aralıklı zamanlarda. elimden bir şey gelmiyor kendimi buna mecbur hissediyorum. duayı okumamaya çalıştıkça huzursuzlanıyorum ve daha kötü oluyorum. daha sonra duayı okuyor, sonra bir daha okuyor ve tekrar okuyorum.

ve her seferinde yaptığım şeyin saçmalığının farkında olsam da aynı şeyleri yapmaya devam ediyorum.