beyler kız arkadaşımla hikayem

Kulağıma müziği taktım. Ve here comes to rain again’i açtım. Belki yağmur yağmıyordu ama kar vardı. O da sayılırdı.
Kafamı otobüsün cdıbına dayadım. Pek rahat edemesem de kafamı kaldıracak halim yoktu. Bol gezmiş, az uyumuştum. Bu yüzden kolayca kapandı göz kapaklarım.

Tabi ki aklımda beliren o kişiyle beraber. Gözümü açtığımda yine kaybolacaktı ama onu ne zaman görmek istersem gözlerimi kapatıyordum.

Beni uğurlarkenki o bakışı aklımdan silmeye çalışıyordum. Sanki bir daha görüşemeyecekmişiz gibi. Hiç hoşuma gitmemişti o bakış. Filmlerdeki sonsuz veda sahnelerindeki bakıştı o. En nefret ettiğim bakış.

Vedalardan hep nefret ederim. Bana kalsa ecrin’in haberi olmasın isterdim hatta. Yılbaşı onun bir rüyası olsun. Beraber eğlenelim, tam ben otobüse binmişken de uyansın uykusundan. Daha az canı yanmış olurdu hem.

Gözümü açtım. Böyle olmayacaktı.

Ne zaman uykuya dalmaya çalışsam karşımda çekik gözler, küçük burun, küçük bir ağız ve biçimli dudaklar gözümün önüne geliyordu.