beyler kimseye söyleyemediklerimi içimde

nasıl sölicektim lan beni o kadar seven o kadar şey yaşadığım beni o kadar seven kıza bunu nasıl yapıcaktım. yaptım beyler. onunla tanıştığım kahveciye gittik yine beyler herşeyi başladığı yerde yok edicektim.

oturduk bana kahveler gelene kadar konuşmadım ama o anlatıp duruyordu beyler sanırım beni neşelendirmeye çalışıyodu canım benim çok pişmanım beyler çok.

kahveler geldikten sonra ki konuşma

ben:sana bişey dicem zeynep benden bunun için nefret ediceksin dağılıcaksın ama şimdi olması daha iyi(kısık buruk bi tonla)

bunu duyduktan sonra beyler anladı bence gidişatı hele zaten benim gözleri dolu dolu görünce.

zeynep:sus söyleme dedim(gözleri doldu beyler)

o ölümüne sevdiğim beni ölesiye seven kız karşımda ağlıycaktı beyler birazdan.

ben:eninde sonunda biticekti daha fazla bağlanmadan bitirsek

işte beyler bunu söylediğim an gözyaşlarımız bağımsızlığını ilan etti beyler. kafenin müdavimi o gülüşen çift şimdi sessiz sessiz ağlıyordu.

ağladık beyler kimse konuşmadı ağladık. sonra zeynep yüzüme o yaşlarla harap olmuş gözleriyle baktı

zeynep:beni seviomusun ya da gerçekten sevdin mi yoksa tek amacın bana sahip olmakmıydı. keşke hayatıma hiç girmeseydin.bu kadar mutlu olmaz sana bağlanmazdım.

şaaakkk beyler noldu anlayamadım o an suratımda bi acı vicdan azabıyla ağlıyorum. masadan kalktı gitti o an para hiç gibimde deildi ama hatırlarım orda hemen garsona seslenip 20 lirayı sıkıştırdım bardağın altına. peşinden koştum tabi ki.

beyler yapmıştım işte hiç bişey diyemedim beni orda gibse kazığa oturtsa haklıydı ama o bişey yapmadı beyler bi tokatla yetindi ama beyler gerçekten bütün duyguların gerçeklerini onla yaşadım aşkın da pişmanlığın da