cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

başımı eğdim. hislerimden emin değildim, aramızda bir şey de yoktu. üstelik Buket’e karşı o an çektiğim vicdan azabının ya da suçluluk duygusunun haddi hesabı yoktu.
Oğuz,ne istediğini bilmeyen dengesiz biri değildi. üstelik onu tanıdığımdan beridir, yanında hiçbir kızla da görmemiştim. yan yana geldiğimiz zamanlarda mesajlaştığına, telefonla konuştuğuna hiç şahit olmamıştım.

şimdiye kadar Buket’le de bir yakınlaşmaları olmamıştı. görüştüklerini ve dışarı çıktıklarını biliyordum ama, değil öpmeye yelteniş, Buket hiçbir fiziksel yakınlaşmanın olmadığını söylüyordu (yan yana değil de karşılıklı oturmak gibi)

ama anlam da veremiyordum olanlara.
Oğuz beni gördüğünden beri garip bakışlarını sürdürmeye devam etmişti, mesaj atmıştı, bardan sıkıldık diye çıkmak istemişti. ama o günden sonra ne karşılaşmıştık, ne mesaj ya da ne arama olmuştu.
pgibologda karşılaşınca ise günü birlikte geçirdik, ve öpüşmemize ramak kalmıştı.
dengesizlikten daha çok, temkinli olduğunu düşünüyordum onun hakkında. ama neyin temkini, ne için onu anlamakta zorluk çekiyordum.