cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

Ece’yi korkutacağım, bastıkça bastım
yolda kaza yaptık. dikkatsizliğimden, kendime aşırı güvenimden tırın altına girdim. ben nasıl sağ çıktım o arabadan bilmiyorum.
Ece’yi kaybettim. 2 hafta makinelere bağlı yaşatmaya çalıştılar. kurtulamadı.
ben kurtulmuştum ama hayatımda en son isticeğim şeydi onun olmadığı hayatta yaşamak. her şey benim hatamdı. benim suçumdu. ölümüne sebebiyet verdiğim kız benim onsuz yapamadığım kızdı. benim ehliyetime 6 ay el konuldu. hapse girmek gibi bi durum söz konusu olmadı. babam benim bile haberim olmadan halletmiş halledeceği işleri. hala bilmiyorum hapse girme durumum oldu mu olmadı mı. ehliyetim yoktu sadece 6 ay.
Ece’nin evine gittim. annesi babası çeksin vursun beni, döverek öldürsünler ellerinde kalayım diye. öyle olmadı. ablası beni içeri almadı. bekle dedi, gitti geldi defter tutuşturdu elime. Ece’ye aldığım yüzüğü, benim hediye ettiğim şalı verdi. bunlar senin, al bi daha buraya uğrama dedi.
ben o defteri okurken intihar üzerine intihar kurgusu yazdım. iki günle belki sayfalarını ezberledim. yazdıklarıyla da, kimin ‘gencecikti, hayat doluydu’ diye konuştuğunu duyduysam dedim ki kendime
‘ulan ölmeyeceksin. ölüm senin kurtuluşun olur. Ece’nin olmadığı hayat dar gelecek sana. çekeceksin bu acıyı böyle yaşayacaksın’