cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

günler sonra gittim eve. kutu, fotoğraflar, defter hala attığı yerde duruyordu.
toparladım hepsini, odamız’a/odası’na girdim son kez
ona son kez sarılmamıştım
onun ölebileceğini düşünememiştim hiç, iki hafta öncesinde bu yatakta birlikte uyurken iki hafta sonrasının böyle olacağını zerre kadar düşünmemiştim

kutuyu alıp, evime döndüm.
defteri baştan aşağıya defalarca kez okudum. okurken hıçkırmaktan boğazım yanıyordu
iki sayfası vardı içinde, Oğuz’a benim hissettiklerim yazılmıştı sanki. bunları yazan Ece’ydi, ama o da sığdıramamıştı Oğuz’a olan aşkını yüreğine
hayallerini ben yaşamıştım ama, hepsi bitmişti. her şey bitmişti. Oğuz, artık hayatta bile değildi

neredeyse hiç yemek yemiyordum
babamın teselli cümlelerini duymamak için odamın kapısını kitliyordum
sürekli sigara ve içki içiyor, uyuyup uyandığımı hatırlamıyordum

pgibologum birkaç kez evimize gelmişti,
dayım, okul arkadaşlarım hatta Buket bile gelmişti.
babam uğraşıyordu sürekli.

ama hiç kimseyi istemiyordum, gitmelerini istiyordum,
susmalarını, beni Oğuz’un hatıralarıyla bırakmalarını istiyordum

aylar oldu.