gerçek bir cin hikayesi anlatmak istedim

bizim sülalede de böyle garip insanlar var. mesela annemin bi akrabası var kadın 50 yaşında ama bekar hiç evlenmemiş eczacı kendisi, abi evde kendisi yatırla mı şehitlerle mi ne yaşıyomuş. her gece yatarken bahçesine bir ibrik su bırakırmış 2 de takunya, sabah ezanı okunduğunda ibrik hep yarıya inermiş takunyalar da ıslak olurmuş, siz ciddi misiniz dedim nasıl yani, korkmuyo musunuz, niye korkiyim ki ben alıştım beraber yaşıyorum ne zararı var diyor. annemin çocukluk arkadaşı cinle evli. annesi bigün oğlum sen evlenmicek misin demiş, ben evliyim ya anne bak ağaçta çocuğum bile sallanıyo demiş. annem deliydi ama o diyo kendi kendine konuşurdu hep. aslında o deli dediklerimiz cinlerle konuşuyorlar beyler. o alemdeler.
gölcük depremi olduğunda, yukarıda eczacı diye tanıttığım kadının eczanesinin karşısında ishakpaşa camii var inegölde. inegöllü varsa aranızda bilir. onun karşısında çiftefırın var ünlü. o gece, fırında çalışan adam sigara içmek için dışarı çıkmış ve deprem başlamış, caminin bahçesinde bi sürü eski mezar var mezar taşlarının uzunlukları 1,5 - 2 metre çok eski mezarlar, ölüler gece oradan kalkıp camiyi ve minareyi tutmuşlar. bunu gören o adam korkudan ölmüş. böyle anlatılır. o adam gerçekten öldü deprem gecesi bunu herkes biliyor ama anlatılan bu şey ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmem. fırından dışarı çıkanlar adamın yanına gittiğinde işte güya dili tutulmuş parmağıyla işaret etmiş mezarlıkları falan göstermiş vs vs

bursa harbiden evliyalar şehri aq