cinlerin gazabından nasıl kurtulduk anlatıyorum

okuyunca şaşırır insan nasıl giderisiniz öyle bir yere deliler mi gibti sizi dediğinizi duyar gibiyim.
ama insanın yaşadığı yer dünyanın merkezidir.
ve oraya bağlılığınız orda nefes aldığınız her saniye artar.
tıpkı sahiplendiği yerde rahatsız edilmiş bir hayvan gibi sinirli korkak meraklı bir halde ilerliyoruz.
artık konuşmuyoruz aramızda.

harabeliğe yaklaştık.
yerlerde kırılmış cam parçaları koku giderek ağırlaşıyor.
yaklaştıkça içerden gelen başka dilde fısırtılar duyuyoruz.
hamdiyle birbirimize bakıyoruz.
daha da ilerledik beyler. camdan içeri kafamızı uzattık ve gördüğümüz manzara aynen şöyle.
beglü ve etrafında yüzlerine aşina olduğum ama tanımadığım 6-7 insan (muhtemelen diğer evlerdeki çalışanlar)
kimisi köpek gibi domalmış kimisi kemikten yapılmış kuklaları sallıyor kimisi heykel gibi hareketsiz.

o anda ne ana ne baba ne eş dost tek düşündüğünüz can derdi.
bizi gördüler.
beglü kafasını çevirip bilmediğim bir dilde saydırmaya başladı.
bir yandan giderek artan bir sesle saydırıyor diğer yandan elini yere vurmaya başlıyor.
harabelikte rüzgar esmeye başladı.
bir anda mekanda bulunan tüm huur çocukları düşe kalka bize doğru koşmaya başladılar.