1. 26.
    0
    çocukluğumdan bahsetmek gerekirse, tek çocuktum. 2 kardeşim benden önce ölmüşler, geriye bir ben kalmışım tabi.
    yaşım da küçük o zamanlar hareketliyim, etrafa yaşam enerjisi saçıyordum resmen, mutluydum çünkü. bana bakan insanlar
    mutluluğuma ortak olup gülümsüyorlardı. ama şöyle bir sorun vardı, ailem beni anlamıyordu. daha düşüncelerimi yeni yeni ifade etmeye başlamışken. hiçbir zaman da anlamadılar zaten. ben ne yaptım peki? gidip arkadaş dediğim insanlara anlattım.
    masumdum çünkü, bilmiyordum dünyanın böyle taktan biryer olduğunu, kimseye güvenmemem gerektiğini.
    ···
   tümünü göster