vazgeçtim

bu gece bu başlığı görmek benim için ayrı bir anlam ifade ediyor panpalar.
çok uzatmıcam,22 yaşında bi üni öğrencisiyim. benim düşüncemde sevgi her şeyden önemliydi, aşamayacağı şey yoktu. asla pes etmezdim, vazgeçmezdim.insanların ekgib olduğu en büyük eşy bu diye düşünürdüm, nasıl vazgeçerler bilemez anlamazdım. bugüne kadar.
1 yıllık ilişkim vardı. seviyordum kızı. ruhu renkliydi. hastaydım,saçımı okşarken ben dizine yatıp bana tizden şarkılar söylerdi, elfçe bile söylemişliği var. ruhu rengarenkti, auraların rengi vardır ya.onun rengi yoktur, onun aurası gökkuşağı olurdu büyük ihtimalle.ama içi kapkaranlıktı. yıkık aile çocuğu babasını sevmemiş ekgib sevgi ile değerini anlamayan bi kadındı aslında. onunla uğraşmak hoşuma gidiyordu, biraz egoistim böyle düzeltmek emek sarfetmek hoşuma gider. sorumluluk alırdım.ama bu değişti tabi sevgiden oldu tüm bunları yapmam artık.

biz ayrıldık, geçen nisanda. çok sevdiğim kadın ile ayrıldık.ben dayanamadım uğraşmaktan çabalamaktan dayanamadım. benimde hatalarım vardı onun gibi, çok kırmıştık birbirimizi.ama ben biliyordum sevgimiz hala hayattayken hepsinin üstesinden gelebilirdik, fakat,o bilmiyordu. bilmiyordu ve buna inanamıyordu, inanmak istemiyordu. nasıl olsun ki 21 yıllık hayatında sevgi görmemiş adam akıllı, aile ile pazar kahvaltısı yapmayan çocuk sevgiden yoksun büyür.siz siz olun iyi aile kurun.

hazirana akdar konuşmadık ben başka bi sevgili yaptım ettim, ansızın o aradı.tam ondan kalan şeyleri yakarken hemde. koştum gittim yanına.1 ay beraber kaldık tatilde. tekrar her şey mükemmel olmuştu. sevişirken seni çok özlemişim diye ağladı kadınım dediğim insan. dayanamazdım ki ona, hiç.sonra şehrine gitti bende şehrimde kaldım. tekrar sevgili olmamıştık çünkü yıpranmaktan çok korkuyordu, değişmezsin sen diyordu. bilmiyordu sevgi adama neler yaptırı inanmıyordu. sözleştik bizde. tatilde arada konuşalım gelince otururuz her şeyi masaya koyar nokta koyarız.ya tamam ya devam.

aradan zaman geçti tel.de saçma bi konudan olay çıkardı tartıştık.o an anladım benim bardak çoktan dolmuş taşmış. konuşmalayım dediiyi bende istemiyorum zaten dedim.bi daha hiç konuşmadık. birbirimizin zamanını harcamayalım boş yere dedik. dedim ki bi daha hayatında donsuz gezen olmyacak. elveda

aradan 1.5 ay geçti o günden sonra.ben özlüyorum. dönmek istemiyorum ama özlüyorum. çok severdim keratayı. bugün arkadşla yolda yürüyorduk şehrimizde. sola bi baktım 2 tane kız paten kayıyor. dedim ben tanıyorum bunları. beni gördü geri döndü,tam tersi yola. gitmedim peşinden. arada kaldım. kalbim beni bırakıp özgürlüğe uçan kuş gibi fırladı göğüs kafesimden. içimde bi çocuğun 90larda bayram sabahındaki sevinç vardı,o heyecan o heves. sorna dedim ki arkadaş, yürü bunların bi mekanı daha var kaydıkları biliyorum gidelim oraya. gittik,oradaydılar

aramızda 20 metre vardı arkaları bize dönüktü. koştum peşinden. yaklaştım ama sessizce koşuyorum. aramızda 5 metre vs kaldı yürümeye başladım.tam arkasındayım,o bebeksi kokusu ah be ah,rüzgar baharın ilk çiçeklerinin güzel kokusunu sabah uyandığınızda pencerenizden içeri sokar gibi burnumdan tüm bedenime sokmuştu.o an istemsizce çok hızlı düşündüm. dokunmama kendime çevirmeme ramak kalmıştı. durdum.arkamı döndüm gittim.o kadar yıpranmıştım ki,daha iyi bi gelecek için geçmişten fedakarlık yapmak gerektiğini hatırladım. sessizce döndüm arkadaşımın yanına vardım.ne oldu lan ! dedi. dedim ki

ondan vazgeçtim
vazgeçtim
vazgeçtim

amk ben vazgeçtim lan !
nasıl vazgeçerim nasıl! yapabilirdik hala bi şeyler yapabilirdik. buna bende inanmadım.

vazgeçtim