zamanında ağır götlere geldim

artık sözün bana geldiğini düşünerek lafa girmeye çalışıyodum.. umrumda olmadığını şuan gibtirip gitmesini istedğimi söylemek isterken sürekli konuşuyor hiç durmuyordu..
kafam çok karışık, işde iyi gitmiyor bu sıralar, aile vb. derken derken beynim iyice sulanmıştı.
ne yapmalıydım? ayy canım seni anlıyorum, bu bir dönem olabilir eminim geçecektir sakin olmaya çalış sen üstesinden gelirsin mi demeliydim yada hacı bi gibtir beynimi kemirdin lan mı demeliydim...

ona bir ders vermek istedim o anda ve aciz moduna girerek.. "seni çok iyi anlıyorum, dönem dönem bende yaşıyorum bu tip şeyler insanız hepimiz bence atlatırsın birlikte atlatabiliriz" dedim.
onun için o anda tanrıçaydım ve elimi tuttu iyi ki varsın dedi!
sonuçta bir kalp taşıyodum ve kızardım..

sıradan bir şekilde aynı sokağa bıraktı yine ve yarın görüşebilcek miyiz dedi.. neden olmasın dedim ve evlerimize gittik...

kapıyı açar açmaz koşarak msni açtım ve çevrimdışı olarak onu beklemeye başladım..

2 saat sonra online oldu, yarım saat sonra bende onlibe oldum.
anında yazmaya başladı ve...