çevremdeki insanlardan nasıl kurtulabilirim

insanlar her yerde yav. nasıl kaçıcam? bi ortamdan kaçsam yenisi geliyo ki eskisi de zaten peşimi tam bırakmıyo. insanlarla samimiyetin uzamasından veya fazla görüşüyo olmaktan hoşlanmıyorum. bi insanla neden her gün görüşme ve yardımlaşma modunda oluyım ki? allahım o kadar büyük korkunç bi sıkıntı ki yani. kişisel zamanımdan çalıyolarmış gibi geliyo.

insanlarla yeni tanıştığım zaman o kadar sıkıntı yok. daha eğlenceli. daha beni tanımadıkları için istediğim gibi davranabilirim. trolleyip role playing bile yapabilirim. ama biraz muhabbet kurulup beni tanıdıklarında, artık bi beklentileri varmış gibi hissediyorum. nasıl davranıcam, nasıl tepki vericem gibi konularda kafalarında bi şeyler oluşmuş ve bunu bekliyolarmış gibi. bu durum beni boğuyo. örneğin bazen nazik ya da anlayışlı olmak istemiyorum. ama samimi olduğun için vefa borcun varmış gibi öyle davranmak durumunda kalıyosun. bu beni öldürüyo. ben konuşulan şeyden çok sıkıldığımda ya da sırf o an canım istediği için birden kalkıp gitmek istiyorum. ama o küçük samimiyet yüzünden yapamıyorum.