26 yıllık hayatım

2001 yıllarında dedem o yaşına rağmen çalışmak zorundaydı ve aylık haftalık 10 tl karşılığında müzik eğitimi verilen bir yeri sabah açıp akşam kapatıyor orada çay servisi yapıyor temizliğiyle ilgileniyordu benim günlük harçlığım 10 kuruştu ( 6 sıfır atılmış haliyle yazıyorum yoksa 100 bin lira yazsam absürt yorumlar olacak biliyorum ) 10 kuruşla simit dahi alamıyordum ama okulun kantincisi nermin teyze komşumuzdu ve bana her gittiğimde 10 kuruşa simit ayran verirdi bazen ekmek arası patates kızartması bazen tost meyve suyu verirdi gerçekten komşularımız çok iyi insanlardı 7. sınıfa geldiğimde evimize sosyal hizmetlerde çalışan görevliler geldi ve kardeşimle beni yurda zütüreceklerini söylediler dedem bizi vermek istemiyordu dava açıp koruyucu aile olarak yanıına almıştı ve bu görevliler yılda birkaç kere gelip durumumuz nasıl iyi bakılıyor muyuz diye kontrol ederdi okul bitince karnelerimizi zütürürdü dedem onlar da çok iyi insanlardı her zaman bize sevgiyle yaklaştılar hissediliyodu bu babamın vefatından sonra ben içine kapanık birisi olmuştum artık oyun oynamıyor saatlerce kitap okuyordum okul kütüphanesinden hergün hikaye kitapları alıp ertesi güne kadar bitiriyordum 60 80 100 sayfalık kitaplar bir günde 250 300 sayfa olanlar 3 4 günde bitiyordu tüm hayatım artık kitaplar olmuştu diyebilirim