0
... devam ediyorum
... ta ki son sınıfa başlayana kadar. ygs-lys stresinin insanı bu kadar etkileyeceğini düşünmezdim. ciddi anlamda yedi bitirdi beni. neyse ki üniye kapak attım. çok iyi bir üni değil ama özel bir üni ve tam bursluyum. zaten yatay geçiş düşünüyorum. her neyse. lise son sınıfta yine 9. sınıflardan birine yürümeye karar verdim. kızı face'ten ekledim kabul etmedi. twitter'dan takip ettim geri dönmedi. nerde hata yaptığımı düşünürken anladım ki kız beni tanımıyomuş. yani demek istediğim, aynı okulda olduğumuzu bilmiyomuş. kendimi fark ettirememişim. bunu anladığımda liseyi bitirmiştim. şimdi üniversitede hazırlık okuyorum. şanslıyım ki daha okula başlamadan önce kendi bölümümden biriyle tanıştım. bi anda yakın arkadaş oluverdik. hazırlıkta ayrı sınıflara düştük ama bağlantıyı koparmadık. bölüme başlayınca birlikteyiz. hazırlıkta da yakın arkadaş bulmam fazla uzun sürmedi. zaten daha ilk günden yanımda oturan bi kızla grup olduk. yani derste yapılan aktiviteleri birlikte yapıyoduk. herkes yanındakiyle grup olmuştu ve bana da o kız denk geldi. normal bi kezbandı bunu anlamak zor değildi ama öyle her taka "üff snne be slk .s.s.s" diyen özürlülerden değildi. hazırlıkta 4 kur(seviye) var. ben ikinci seviyeden başladım. yani bizim sınıf ikinci seviyeydi. bir kur yaklaşık 2 ay sürüyor. şu an bitirmek üzereyiz. 2-3 haftamız kaldı. kur bitince sınıflar değişiyor. 75 civarı hazırlık sınıfı var. 60 tanesi falan ilk seviye. okul geri zekalı kaynıyor yani. ingilizce bilmemesi tabi ki gerizekalı olduğunu göstermiyor ama bu kadar çok olması normal değil. neyse. benim gibi 2. seviyede ama başka bi sınıfta olan bi kızı gözüme kestirdim. kurun bitmesini bekliyorum. belki aynı sınıfa düşeriz diye. olmazsa başka türlü yürüyecem. benim hikaye burda biter. okuyana teşekkürler. yorum, eleştiri, tavsiye vs varsa başım gözüm üstüne...
