eski demek pek hoşuma gitmiyor lakin ben onu haala seviyorum...

davet edilmedim tabiki düğünün yerini ve saatini facebookta arkadaşlarından öğrenmiştim , düğün sabah 10 daydı ki ben 6 da gittim salona girmeden karşı sokağın köşesinden izledim durdum . önce davetliler geldi ardından hayatımın anlamı süslenmiş bir arabadan gelinlikler içinde indi. öylece baka kaldım izledim izledim ve izledim elimden hiçbir şey gelmedi hiçbir şey yapamadım.

davetliler bursa havası eşliğinde oynarken benim içim kan ağlıyordu, nikah kıyılmaya yakın yarim ve damat yavaş yavaş masaya oturdular ben hala uzaktan izliyordum içimden bir umut belki yarim hayırder diye düğün salonunun camekanına kadar yaklaştım artık içerisini daha net görüyordum .

nikah memuru işlemlere başladı nikah artık başlamıştı ve ben haala ve haala hiçbir şey yapamamıştım , içim içimi kemiriyordu , nikah memuru o malum soruyu sordu benim yarime ve yarim hiç düşünmeden evet dedi damatta evet dedi ve nikah kıyıldı bende ağlaya ağlaya bir taksiye binip evin yolunu tuttum.

ne yapaydım yani nikahımı basaydım bana düşen tek şey susup bir köşede ağlamak oldu