sabah oldu hazırdım okula gıtmeye yollanmıstım sıfıra vurulmus saçlarım ılk zamanlardan berı hıc ustumden cıkmayan sıyah hırkam aynı ayakkabılarımla kimse gibimde olmucaktı gelıstırdıgım çirkin olma fikriyle gerçek özgüvendı bu benım ıcın sokaga cıkar cıkmaz suratımı buyuk bı gulumsemeyı zorla tutuyomus gıbı bı ıfade kapladı aynaya bakmamıstım aynaya bakmayınca ya da bı yansıma olmadan kendını göremez ınsan ve kendımı görmedıgım ıcınde ıstedıgım kılığa sokabılırdım mavı gözlüydüm o sabah yuz hatlarımda jonı dep gıbıydı ya da bekım kım hayır değil diyebilrdi ki