yıne nefret ettım kendımden hani başkalarının hakkımda ne dusundugu umrumda olmıcaktı hani güç oydu buydu zart zurt hersey bıtmıstı o an o bana bakarken dusunce turetmeye calısıyodum dusnuyodum baslıyodum kafamda bıseyler konusmaya ama ikinci kelimemde tıkanıyodum ıyıce yenıldım ıyıce çıplak hıssetmeye başladım kendımı yuzumu sıraya dayamıstım ellerımle kafamı kapatmıstım babannem aklıma geldı yıne kafamı kaldırdıgımda ders başlamıstı ve sıramda biraz göz yaşı vardı farketmemıstım süzülürken göz yaşının sebebi cok kotu gorunuyo olmam degıldı yenılmıstım kendıme