Bir gün padişah Vehbi Efendi’yi yanına çağırır ve: “Bana öyle bir şiir yaz ki bir mısrasını okuyunca içimden seni öldürmek, bir sonrakini okuyunca ise ödüllendirmek gelsin” der. Ve işte sonuç aşağıda:

Azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana,

Kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can.

• * *

Lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem,

Parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan.

• * *

Eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır?

Lale ile sümbülü kakülüne nevcivan.

• * *

Diz çökerek önüne ılık ılık akıtam,

Bir gümüş ibrik ile destine ab-i revan.

• * *

Salınarak giderken arkandan ben sokayım,

Ard eteğin beline, olmasın çamur aman.

• * *

Kulaklarından tutam, dibine kadar sokam,

Sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan.

• * *

Öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarda hiç,

Düşmanın bağrına, hançerimi nagehan.

• * *

Eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim,

Yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman.

• * *

Herkese vermektesin, bir de bana versene,

Avuç avuç altını, olsun kulun şaduman.

• * *

Sen her zaman gelesin, ben Vehbi’ye veresin,

Esselamun aleyküm ve aleykümselam.