Önce mutfağa girip dolabı açtım. muhtemelen 28 günlük olan yemeğe boş boş bakıp küfürler savuşturdum. Sonra kampanyası olan bi pizza sipariş ettim. Telefonu kapattıktan sonra terden su gibi olmuş çoraplarımı iki elimle çevirerek suyunu sıktım. Parmak aralarımdaki tüy yumaklarını ve kirleri elimi ileri geri yaparak temizledim ve o pisliklerin parkeye düşüşünü seyrettim. Dalgın bir şekilde tavana bakarken zilin çaldığını duyup kapının arkasında asılı olan pantolonumun cebinden parayı alıp kapıya koştum. Pizzanın kampanyasının henüz devam ettiğini sandığım için fiyatını sormamıştım. Paramın yetmediğini görünce kapıdaki paketçiyle yüz yüze bakakaldık. Durumu izah ettim. Boşver abi önemli değil ben kalanını cebimden veririm dedi. Gönlüm sıkıldı dayanamadım. Vaktin varsa gel birlikte yiyelim dedim. Suratıma baktı baktı baktı baktı ve ağzından o cümleler döküldü;

Abi zaten kapının ağzında gibtin gibeceğin kadar bide evde mi gibeceksin? Hehehehe.

Mal gibi kaldım iyilik edeyim dediydim. Merdivenlerden inerkende ben zaten dükkanda hergün yiyorum dıbına koyum dedi.

Edit : Gülmeniz için yazmadım durumumun analizi amk.