whiplash

neiman geri dönüp çalmaya başlıyor ya.. orada aslında benliğini koyuyor sahneye.

hani fletcher'ın filmin başlarında bir sözü vardı, "bütün olay kendini rahat bırakmakta" diye. işte neiman'ın dibe vurduğu o an, bütün seyircilerin gözü önünde küçük düşmüş, uğruna sevdiği kızdan vazgeçtiği okul zaten çoktaaan gerilerde kalmış. beğenilmeme kaygılarından ve kaybetme korkusundan tamamen arınmış. tam gidecekken birden karar veriyor kalıp içindekileri dökmeye, çünkü hem kaybedecek bir şeyi yok hem de bir daha kendini ifade etmek için başka fırsatı olmayacak. neiman bunun pgibolojisi içinde, o zamana kadar yaşadığı öfke ve hayal kırıklıklarının da etkisiyle sıradışı, adeta fenomen sayılabilecek bir resital ortaya koyuyor.

filmin özeti: insanın en "kendisi" olduğu an, kaybedecek hiçbir şeyinin kalmadığı, dibe vurduğu andır.