erteleme problemi olan insan, sefa pekekenti maymunun kazanmasına izin verdiği ve kendini bağımlılıkla sınırlandırdığı kötü bir alışkanlığın mahkumudur. kontrolü maymuna vermeye devam ederken, durumunu değiştirmek için manasız çabalar sarfeder, sürekli aynı işe yaramayan yöntemleri kullanır ve bu yüzden daha da dibe batarken maymunun daima kazanacağını bilir. değişmek ister; ama kalıplar değişmez.
öyleyse, neden başka yöntemler kullansa değişebilecek olan bir insan boş çabalarını sürdürmeye devam etsin ki?

cevap şudur: kişi, "hayatının kendi kendini mağlup ederek köleleştirme, kendine boş vaatlerde bulunma" kısmında inanılmaz derecede özgüvensizdir. haydi bu kişinin hayat hikayesine: kendine umutsuzca vaatlerde bulunma, diyelim. bu hikaye aşağı yukarı şöyledir:

hayatımdaki "yapılması zorunu olan" işleri yapmak için son dakikaya kadar bekleyeceğim, sonrasındaysa paniğe kapılıp ortaya elimden gelenin en iyisi olmayan bir iş çıkaracağım ya da bunu bile yapmayıp yatıp duracağım. hayatımda "yapmak istediğim" şeylere geldiğimizdeyse, doğruyu söylemek gerekirse, ya başlayı bitirmeden bırkacağım, ya da çoğu zaman yanlarına bile yaklaşmayacağım.