*
kısa süre sonra yemek faslı bitti.
önce eylül kalktı sofradan,
ellerini yıkamaya lavaboya girdi.
ardından ben kalktım.
ellerimi yıkayıp dışarı çıktığımda genç kızlar takımı sofrayı toplamaya başlamışlardı bile.
çok sürmedi sofrayı kaldırmaları.
aysel mutfaktan çıkarken
-bulaşıklar benim, kimse ellemesin. diyerek çantasından sigarasını aldı ve dışarı çıktı.
-ben de geliyorum. dedi eylül aysel'e.
çok şaşırmıştım.
sen nereye gidiyordun şimdi amk.
meraktan çatlamak üzereydim ki ne olur ne olmaz diyerekten 2 dk sonra ben de çıktım dışarı.
karşılıklı sigara içiyorlardı.
eylül'ü ilk gördüğümden beri ne elinde sigara görmüş, ne de sigara koktusu almıştım.
"o nerden çıktı" diyen gözlerle eylül'e baktım.
o an oracıkta sigaraya başlamış olma ihtimali yoktu.
dumanı baya baya içine çekmesi ve bazen de burnundan çıkarması beni doğrular nitelikteydi.
ben sormadan cevap verdi eylül.
-bırakmaya çalışıyordum, ama bırakılmıyor ara veriliyor bu merete. dedi
yanımızda gelirken çantası, elinde de sigarası falan yoktu eylül'ün.
içtiği sigaranın markasına ve aysel'in elindeki sigara paketine bakınca anladım sigarayı aysel'den otlandığını.
üzülmüştüm lan beyler,
evladının sigara içtiğini öğrenen ana gibi üzülmüştüm hem de.
ama içten içe de olsa muhabbet kurmaları beni rahatlatmıştı.
ikisi de hızlı hızlı çekti sigaralarını.
duman beni rahatsız ettiği için ben hafiften uzak duruyordum onlara.
derken sigarları bitti ve tam kapatmadığım kapıdan içeri geçtik.
aysel direk mutfağa geçti.
eylül de hiç bir şey demeden peşinden gitti.
kanka gibi takılıyorlardı resmen.
sesleri yine geliyordu içeriye.
aysel "ben yıkarım" diye ısrar etse de kısa süren bi pazarlığın ardından eylül de ortak olmuştu bulaşığa.
2 dk sonra ne yapıyorlar diye bakmadak için ayaklandım.
aysel köpüklüyor, bizim kız duruluyordu.
bizim çakal kolay olanı seçmişti kendisine.
içten içe mutlu olmuştum onları öyle görünce.
döndüm ve ablamın yanına oturdum.
-iyisin di mi. diye sordum.
-iyiyim ömer merak etme, hem nasıl iyi olmayayım baksana. dedi bizleri kastederek.
eliyle yüzümdeki yaralara baktı anlatmamı teşvik edercesine,
kafamı çektim ve bir önceki konumuza devam ettim.
anlatmayacağımı anlamıştı ki ısrar etmedi.
-pazartesi kaçta randevumuz. diye sordum.
ablam cevap vermeyince eniştem
-"sabah 9'da burda olun" dedi doktor, bazı hazırlıkları olacakmış. dedi
ablamın sorduğum soruya cevap vermemesi hala kürtaj kararını vermediğini gösteriyordu.
bir an "konusunu açsam mı lan acaba" diye düşünsem de içerden gelen eylül ve aysel kesti henüz girmediğim muhabbeti.
"önce bi eniştemle bi daha konuşayım da" dedim kendi kendime ve bu konuşmayı yine sonraya ertelemiştim.
"hem eniştem dururken bunu benim konuşmam enişteme saygısızlık olur" diye de düşünmüştüm.
saat 7'yi geçiyordu.
ben saati göstererek müsade istedim ablamlardan.
"daha erken ya otursaydınız, çay koydum ocağa" klişeleri arasında kalktık eylül ile.
eylül ve aysel dahil herkes birbiriyle vedalaştı ve çıktık evden.
arabaya doğru yürüdük.
henüz binmemiştik ki
-eve bırakıyorum seni? dedim eylül'e.
-olur, yoruldum bugün, dinleneyim biraz. dedi
arabaya bindik.
-akşam çıkar mıyız dışarı. dedi eylül.
şaşırmıştım.
akşamları sevgilisiyle dışarı çıkmaya alışık olmayan biri olarak afalladım bir an.
-olur. dedim sadece.
-peki o zaman alırsın beni evden. dedi.
-tamam. dedim ve sürdüm arabayı.
durağın oraya gelmiştim.
arabayı durağa parkettim.
-akşam çalışacak mısın ki? dedi.
-hayır, o nerden çıktı. dedim
-o zaman beni eve atacaksın. dedi haylaz haylaz gülerek.
ben evleri değiştiğimizi unutmuş eylül'ün eski benim yeni evime sürmüştüm direk arabayı.
yaptığı şakaya utandığım için gülmemiştim.
arabayı geri çalıştırarak eylül'ün yeni evine doğru sürdüm arabayı.