Çocuktum o zamanlar böyle şeylerden de çok utanırdım aslında. Hemen kızardım ne bileyim aslında hoşlandığım biri falan var diye lafı geveledim. Hiç unutmam bana öyle bir bakış attı ki sanki 10 kişiyi öldürmüş tecavüzcü bi insana atılmış nefret bakışlarıydı. Korktum bi an ama belli de etmedim. Bu üstelemeye başladı kim falan. Bende dayanamadım *Ayşen dedim. Bu yemen hızlıca yemeğini yedi benim işim var dedi çıktı gitti. Ne olduğunu bile anlamamıştım. Yine şaşkın şaşkın etrafıma bakınır napacagımı düşünür oldum. Gidip özür mü dilesem bile düşündüm. (Neden böyle bişi düşündüm onu şu an hiç bilmiyorum .) Hayır kendimi de arkadaşlarımdan o kadar soyutlamıştım ki o gidince yanlız kalmıştım.
• Ayşen: ismi rastgele yazdım.