cenazeyi alıp ebediyete yolladık, akraba ziyaretleri bitti, ev bomboş kaldı, artık annem ve ben kalmıstık zor olacaktı ama olacaktı. tugba da her şeyiyle anneme yardımcı olmaya çalışıyodu, elinden geldiğince. annem de onu sevmiş olacak ki kızım diyordu surekli ismini de biliyordu oysa ki * 40'ı çıkmıştı babamın, mevlit okuttuk, mezara gidip dua ettik, hakkımızı da helal ettik. tekrar her şeyi yavaş yavaş duzene sokmaya başlamıştık annemle. tabi annemin acısını dindiren şeyin çoğunluğu tugbaydı. artık kızı gibi, bir gelini gibi goruyordu tugbayı. tugba da şikayetçi değildi, belki de anlamıstı annemin onu gelini olması istediğini