Buna hayat deniyor. Biz insan olarak yalnızlıkla sosyallik arasında geberip gitmeye mahkum olan varlıklarız. Bazı şeyleri yalnız yapmak güzel evet ama yalnızken yaptığın şeyler zaman gectikce anldıbını yitiriyor. Bana "tek başına bir anın var mı?" Diye soracak olursun. Sana hatırlamıyorum derim. Bu olmadığı anldıbına gelmez. Sadece gün geçtikce degerini yitirip zamanla solup gittiği anlamina gelir. Dünyada bu anıyı bilen sadece sen varsın sende unutunca yaşanmamıştan bir farkı kalmıyor. Demek istediğim; hayatı dolu dolu yaşamak ve güzel anilar biriktirmek için birileri şart.