O kadar bunaldım ve bunaldıkça içime attım üzüntümü mutluluğmu her duygumu geldiğim noktanın ne hayrı var ne zararı ne hislerimi dışarı kusabiliyorum ne de kendim hissedebiliyorum . Beynimde bulunan labirentte hapsoldum ne çikışa gidebiliyorum ne de başlangıca dönebiliyorum tek yaptığım bulunduğum yerde daireler çizmek aslında başlangıca donmek icin cok gec olsa da çikıs icin denedim ancak ne zaman denesem hep birseyler oldu engeller cikti olumsuzluklar aldi basini yurudu biraktim denemeyi pes ettim uğraşmıyorum . tek istediğim beni bu boşluktan labirentten cikmama yardimci olaca bir kurtariciydi halden anlayan ılımlı ve sevgi dolu bende olmayan ozellikleri bulunduran bir kurtarici bende ki boslugu kendisiyle telafi edecek ancak olmadı elden birsey gelmedi . Korktum insanlardan kendi taktan iç dünyamı insanlar görmesin bana acımasınlar güçlü ayagina yatabilmek icin gerek sacmaladim gerek kustahlik yaptim insanlardan aldigim tek tepki gerizeksli ya bu oldu halbu ki boyle davranirken ki tek istegim icimde yatani gormeleriydi olmadi canlari sagolsun hepsinin seviyorum sizleri xd