benimkisi soru sormaktan ziyade anlatmak olacak. en yakın dostlarımdan biri, diyarbakırlı, kürt. 10 yıllık arkadaşım, kardeşim. bu çocuğun babasının, dedesinin diyarbakırlı olması dışında o topraklarla alakası bağı yok doğma büyüme istanbullu. ten renginden kürt olduğu bellidir, esmer baya. çok da yakışıklıdır, kürt yakışıklısı derim kendisine. kürt olduğu bariz anlaşılmasına rağmen 23 yıllık hayatında kimseden tek bir can acıtıcı söz, ırkçı laf duymamış. hiç kürt olmanın sıkıntısını çekmemiş. sevgilisi de ordulu bir kız, karadeniz kızı yani. onun ailesi de tek bir laf etmemiş bu duruma. ama çocuk bildiğin asimile olmuş, hiçbir yakınlık hissetmiyor o topraklarla, kürtlerle ilgili capsleri kendi atıyor bizimle gülüp dalga geçiyor tıpkı cihat akbel gibi. belki çözüm asimilasyondadır, bu konuda ne düşünürsün, kültürü ya da yaşayış tarzını yaşatmak büyük bir ehemmiyete sahip mi senin için. bunu aşağılamak amacıyla söylemiyorum, ırkçı da değilim demokrat bir bakışım var, ama bahsedilen kültür ve gelenekler o kadar da cazip durmuyor sanki? güneydoğu illerine gittim, kötü veya iyi sınıflandırmasından ziyade insanlar kaba ve görgüsüz geldiler gözüme. kendimi hiç güvende hissetmedim, yani much more medeniyet desem?