O zamanlar daha 9 yaşında falanım. Babamın bir arkadaşı vardı Eşref abi hiç unutmam. Adam cep telefonu almış Nokia 2100 vardır efsane arkasına vegibalık resim konulan hani işte ondan.

Babamın çalıştığı şirkete gittiğim hafta sonu günlerinden birinde adam, babamın yanına gelip hadi size telefonun şerefine yemek ısmarlıyorum dedi. Arabaya atlayıp gittik. Babam nereye gideceğimizi de bilmiyordu. Bahçelievler'de bir benzinliğin arka tarafında minibüse kurulmuş bir kokoreççi. Babam da oldum olası nefret eder kokoreçten. Bir kere bile getirmemiş, yedirmemiş bize. Neyse sipariş verdik babam benim adıma da konuşuyor köfte ver falan diye... Dedim ne köftesi be verin bana da bi yarım acılı yanına da büyük ayran. Eşref'in gözleri fal taşı gibi açıldı. istersen çeyrek söyle seversen bi daha alırsın falan diyo giblemedim bile. Evet bende kokoreçe aşığım taklu moklu diyenler kendileri göründe bir karış sağsakla gezen binler. giblemeyin.

Kokoreçten aldığım ilk ısırığı hala unutamıyorum. Hayatım boyunca o kokoreççiyi aradım ama adam yok ortalıkta nereye gitti bilen yok.

Tek tesellim o gün ikinci yarımı da söylemiş olmamdır.