La bi bakın hele, bişey soyliycem.
Yıllardır sözlüğü üye olmadan çok sıkı olmasa da takip ettim. Son 1-2 aydır hikayelere takıldım, okudum da okudum, hatta bana ilham verdiler, ulan bende yazacam benim hikayeyi dedim. 1-2 gün düşündüm, kafamda taslaklar oluşturdum, tam yazmaya başlayacaktım ki, hikayelerden birinde boncuk ömer'in hikayesinden bahsedildigini gördüm. Hatta birkaç kişi sağlam övmüştü bini. Hadi dedim, bunu da okuyayım, başlarım benimkine de elbet. Geçen hafta okumaya başladım, la o ne öyle, bırakamadım. Bu sabah anca yetişebildim ve hem sinsi zütverenlerden olmamak için, hem de boncuk ailesine katılmak istediğimden üye oldum sözlüğe. Demem şu kine, ben bu hikayeden sonra daha da hikaye mikaye yazmam gardaş, aga'nın taku üstüne tak olmazmış. Hem yazsam da benim aşk hikayemde birimiz karadenizli, birimiz trakyalı, bizden hikaye değil, çıksa çıksa komedi, sitcom falan çıkar. Ben işi reyize bırakıp takip ederim ancak. Bekleyenler kervanına +1 ekleyin. Bu arada hikayenin bu denli tutulma sebebi herkesin kendinden bir parca bulmasıdır. Benim en çok duygulandığım yer, gamze'nin babasıyla otogar da gecen sahnesiydi, orayı okurken 1 damla yaş süzüldü gözümden. Unutmayın, aslında herkes kendi acısına ağlar.

PS: la ben kafayı bu hikayeyle okadar bozmuşum ki, dün tost yaparken yanımda duran krem peynirin etiketini "kavun peynir" diye okudum, burdaysan selam olsun kavun kardeş. Diğer panpalara da selamlar.

Çok uzattım biliyorum, hadi şimdilik benden eyvallah.