*
önce anlam veremedim.
"ne diyon lan sen değişik" diyen gözlerle baktım Güler'e.
-anlamadım. dedim
-içeri geçer misin. dedi
cevap vermedim, hala sorduğum soruya cevap bekliyordum.
ama beklediğim cevabı alamadım.
içeri geçti Güler kapıyı açık bırakıp.
1 dk kadar kapıda mal gibi bekledikten sonra merakıma yenik düşüp girdim içeri.
ben girdiğimde Güler salondaki koltuğa oturmuş beni bekliyordu.
karşısındaki koltuğa oturdum.
-dinliyorum. dedim
-nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama beni utandırdın. dedi
-ne demek istiyorsun. dedim
aklıma necati amcanın arabada düşürdüğü zarftan başka bir şey gelmiyordu Güler'in beni yemlemesi için ama o da imkansızdı,
zarfı necati amcanın düşürdüğüne emindim.
-çekmecedeki zarflar ömer... dedi.
aslında cümleye devam etmesine gerek kalmamıştı artık,
Güler'in beni nasıl denediği belli olmuştu.
-sen mi koydun onları oraya. dedim
-evet. dedi boynunu bükerek.
-çok güzel, teşekkürler. dedim ve sinirle ayağa kalktım gitmek için.
-devdıbını da dinlemen lazım. diyerek gitmeme engel oldu Güler.
atarımı uzatamayarak oturdum gerisin geriye.
-kaybını duydum, çok üzüldüm ömer. diyerek ikinci parta giriş yaptı Güler.
-sağol. dedim
-ve hastanede olan yiğeninden dolayı ne kadar zor durumda olduğunu da. dedi
Umut'tan ve hastaneye olan borcumuzdan bahsetmesi garibime gitmişti,
necati amcaya bunların hiç birinden bahsetmemiştim.
-bunları nasıl bilebiliyorsun. dedim
-polisim ben. dedi
-nasıl yani, bildiğimiz normal polis mi. dedim şaşırarak.
-evet, bildiğimiz normal polis. diye cevap veri Güler tebessüm ederek.
-beni araştırdın o zaman. dedim
-sordum soruşturdum. diyelim
-neden peki. dedim
-daha önce de bahsetmiştim sana, babamın bu durumunu suistimal eden çok yakını oldu ve sen de garip bir şekilde birden yakınlaştın, bir anda duymaya başladım adını, babamın evine girip çıkmaya başladın ve rahatsız oldum, önce babamın durumunu anlatıp nabzını kontrol ettim sonra da bu oyunu oynadım, çekmeceye zarfları ben koydum, o paraya ihtiyacın olduğunu ve alacağını düşündüm, çünkü kaybedicek bi şeyin yoktu. demişti ki sözünü keserek.
-hala kaybetmeye çok korktuğum şerefim ve onurum var. dedim sinirlenerek ve ikinci kez ayağa kalktım.
-işte zaten bu yüzden utandırdın ya beni, lütfen anlayışla karşıla, babam benim için çok değerli ve artık çevresindekilerden daha fazla zarar görmesini istemiyorum, nolur kızma bana, ya da kız, boşver beni, yeter ki babama yoldaş olmaya devam et, senle tanıştığından beri pek mutlu, daha bi pırıl pırıl bakıyor, yapamayacağı bi şey oldu mu, senden bahsediyor, "o yapar" diyor, ha bir de kızma ama sana "gereksiz Ömer" diyor. dedi Güler tebessüm ederek.
son cümlesinde sinirlerime de hakim olamayarak güldüm.
ben gülünce Güler'de güldü.
-affettin?. dedi gülüşümden destek alıp.
affetmemiştim aslında
ama uzatmamak için kafamı salladım.