/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 976.
    +11
    Eve döndüm. Abimde tırnağını çektirmiş amk. Epey bi sövündü o gün çok canı yanmış.Ee kolay değil bir zamanların işkence yöntemiydi abicim o...
    Turana izin aldığımı hemen plan yapmamız gerektiğini söyledim. Daha önce bahsettiğim kel duştayken muskasını alma planının ta kendisiydi bu panpalar. Zaten daha öte pederin yanına gidip boynundaki muskaya asılıp kaçacaktım amk.
    Ne yapayım ne edeyim diye düşüne düşüne annemi ziyaret etme bahanesiyle yola koyuldum. Kapıyı çaldım,
    nasılda özlemişim anamı, yavşak kel yüzünden kadının yüzünü göremez oldum. Olan biteni anlattım çok üzüldü anam.
    "yapayalnız yitiverceksiniz gelin evinize " diye ama o da biliyordu kelimelerin kifayetsiz olduğunu.Bu saatten sonra ne ben kelin süratına tükürürdüm,ne de kel benimkine.Oç kel.Bu arada kel denen zat kum döküyomuş idrarıyla. Canı yanıyomuş epey bi.OOOOOOOOOOOOOHH! Ne sevindim amk.
    Hep biz mi çekçez biraz da ifritin dölü çeksin. Güzel bir tas tarhana çorbasını içtikten sonra ne olur ne olmaz belki unutmuştur diye kelin muskasını aramaya başladım. Daha doğrusu ifritin büyüsünü.
    Ama malesef bir tak bulamadım, zaten ilk günümde bulacak kadar şans nerde bende amk.
    Az daha oturup kalktım annemin yanından. Elim boş döndüm eve ama diyorum ya şanstan eser yok bende ondan hayal kırıklığına uğramadım. Keza turan da öyle.
    10-11 günlük kovalamaca sonunda kelin unuttuğu bir gün elde ettim muskayı.Bu arada ekstra gelişen bir şey olmadı.Bir kaç karga gözlemine maruz kaldık ama saldırmadılar.
    10-11 gün boyunca annemi aradım kelin evde olmadığı günleri kolladım 5. gidişimdi herhalde tam hatırlayamıyorum muskayı duştan çıktığında unutmuş kel. Takmamışta geri wc ye girdiğimde buluvermiştim.
    Yalnız panpalar o simsiyah zifir kadar karanlık muskayı elime aldığımda garip bir şey hissetmiştim. Sanki içimden bir şeyler kopuvermişti.Çok heyecanlıydım. Bilmeden çıktığım bu rezil serüvenin sandığını açan anahtar elimdeydi artık. Sandığı açıp hazinemi alacaktım..Son canı kalmış şekilde hiç ölmeden kaleye ulaşması gereken mario gibiydim.
    Ufak çaplı kalp spazmları eşliğinde annemin yanındaki zamanımı doldurmaya çalışyordum ama içim içime sığmıyordu. Bitiyordu panpalar ifrit denilen pisliğin kırıntısı bile kalmayacaktı...
    ···
   tümünü göster