*
durağa gelmesinden rahatsız olacağımı bildiği için karşı kaldırımda bekledi.
ben rüstem abi'den müsade almak için içeri girdim.
-abi müsadenle ben biraz eylül'le çıkıyorum, öğleden sonra gelirim, civardayım, acil durum olursa ararsın. dedim
-eyvallah ömerim. dedi rüstem abi ve çıktım duraktan.
arabaya bindik eylül'le.
allahım bir insan ancak bu kadar tatlı bu kadar güzel olabilirdi.
ve bu insan benim yanımda olduğu için kendimi gerçekten de çok şanslı hissediyordum.
-sür bakalım. dedi eylül.
-nereye. dedim
-bildiğim bi yer var. dedi
-istanbul'a gitmem ama bu sefer. dedim tebessüm ederek.
-benzinini koyarız be ne var. dedi eylül gülmeden.
-sen ciddi misin. dedim
-yok be şaka yapıyorum, korkma hemen. dedi bu sefer gülerek.
rahatlamıştım.
-sonuç olarak nereye gidiyoruz. dedim
-sür bakalım sahile doğru. dedi
-emredersiniz efendim. diyerek çalıştırdım arabayı.
sahildeki kafelerin oraya gelmiştik, arabayı park edip indik arabadan.
-dışarda otursak üşür müsün. dedim
-yok üşümem, deniz havası almış oluruz hem. dedi
aysel'in bir ara işletmesini yapacağı kafeyi seçtik ve onun bahçesinde oturduk denize doğru.
garson geldi, kahveleri söyledik.
hiç konuşmadak baktık birbirimize.
sonra eylül elimi tuttu masanın üzerinden.
-özledim. dedi
ama bu her zamanki gibi masum olanından değil gibiydi sanki.
ya da kafam hala bi kaç saat önceki ceyda muhabbetinde kaldığı için bana öyle gelmişti, bilmiyordum.
-ben de. diyebildim sadece.
-iyi. dedi ufaktan trip atarak.
derken bizim kahveler geldi.
emrah'tan, gamze'den, eniştem'den, cemil usta'dan, umut'tan lafladık biraz.
güzel şeyler konuştuk,
güzel şeyler olacağına dair hayaller kurduk.
iyi gelmişti eylül'le görüşmek.
hem gerçekten de özlemiştim hem de ceyda ile olanlardan dolayı vicdanımla başbaşa kalmamış,
o defteri sonra açmak için kapatmıştım.
-akşam bizim çocuklarla mı görüşsek. dedi eylül.
-bizim çocuklar derken? dedim
-gamze ve emrah'tan bahsediyorum canım. dedi
onlara "bizim çocuklar" demesi gerçekten de çok hoşuma gitmişti.
-aslında süper olur biliyor musun, hem ben de bayadır görüşemiyorum, özledim, hem de emrah'a süpriz yapalım. dedim
-nasıl? dedi eylül
-akşam gidelim emrah'ı alalım, bizim kayığa gidelim üçümüz sonra da gamze'yi getireyim ben, sevinsin kerata. dedim
-sevinir di mi. dedi
-sevinmez olur mu hiç, sen beni gördüğümde sevinmiyor musun. dedim
-ne sevincem be. dedi kendi çapında ufak bi şaka yapakarak
şaka bile olsa üzülmüştüm amk.