... o gece ünv.e kayıt olmaya giderken yanıma tüm eşyalarımı almam başka bir memlekete gitmem ve orda hayatımı tek başıma sürdürmem gerektiği ayda 200lira ile geçinmem gerektiği derslerime asla çalışmayan biri olmama rağmen hayvan gibi ders çalışmam gerektiği o zamanlar bana çok sıkıcı gelsede şuan beni ben yapan en büyük etkenmiş meğer. sabah okula vardığımızda o yere giderken hayal ettiğimin ucundan bile geçmeyecek derecede vasat bir yerde 2 yıl boyunca okumam gerekiyordu. içimden o kadar çok geçti ki o gün geri dönüm alın lan beni askere demek ama nedense bir ses bir his burda kalmamı söyledi ve kaldım. babam "gibtir et dönelim geri burası ne böyle" derken içim gitmek ama aklım kal dedi. iyikide kalmışım çünkü burada yaşadığım olaylarda daima birbiirmize sırt gerdiğimiz iki arkadaş edindim. gerçekten boş dediğim yerden deli gibi adam gibi iki adam tanıdım. üniversiteye kayıt olurken verilen çorba parasını bilirmisniz 20tl gibi saçma birşey isterler orda okuldaki ilk kavgamı ettim. tabii o sırada okul müdürü çok nazik davrandı ama sonradan köprünün sonu geldiğimizde yani sıcak para cep ile temas ettiğinde işler reverse olup tam terse döner. neyse orda her imkansızlıklara rağmen kayıt olduk. birde okula girerken şöyle birşey oldu yurt sahipleri faln gelmişler okulun önüne kayıt yaptırsınlar diye gülüyolar falan tabi bizde safız daha herkezi kendimiz gibi iyi niyetli biliyoruz hiç itlik yaşamamışz ki o güler yüzlü yurt sahipleriyle yurda gittik ve kayıt olduk sonrasnda yaşananlar inanılmaz tarjikomik olaylar benim hayattan soğumama insanlardan şüphe etmeme bir denli sebep olmuştur.. o gün kayıt olduk aileler gitti 10 saatlik yola geriye... biz kaldık kimseyi tanımayız etmeyiz vs. takıldık orda 1 2 gün tanşma faslı falan. orda adanalı biri vardı kurtlar vadisinden çaçmış bir şizofreniydi. bir gün bire bir şahit oldum onuda anlatıcam ilerleyen bölümlerde.. okul değil hayatımın ilk gününe o günden sonra kocaman bir merhaba demiş oldum..