birde koştuğumuz yönün az ilerisinden tekrar çığlık sesini duyduk.
ama çok yüksekti ses.
sanki geri dönün diyordu bize
ben inadına o yöne koşalım dedim.
tabi 10 dakka içinde hava karardı.
o zmanlar selimle bende nokia 1100 vardı.
bu telefola hep övünürdüm.
aslında parasızlıktan onu kullanıyoduk.
şarzı çok gidiyor felan derdim.
bazen ışığıyla kitap okurdum
hava karırken bir elimde balta diğerinde telefon koşuyordum arabaya doğru.
selim en arkada ben en önde ışığı kullanarak arabayı görene kadar koştuk.
sonra aceleleyle arabaya bindik
hava tam kararmıştı.
arabaya bindik.
recep gaza bastı yola koyulduk.
yoldayken tekrar çığlık sesi duyduk.
en yakın yerleşim yerine arabayla 40 dakka uzaktaydık.
arabayla giderken aynı andada ne yaşadığımızı tartışıyorduk.
selim halisilasyon görüyor olabileceğimizi söyledi.
bende sadece su ve meyveuyu içtiğimizi.
alkol zaten kullanmadık.
sigara olarakta sadece recep bir kaç kere marbora içmişti.
yani bunlar halisilasyon olamazdı.
tamamen gerçekti
ben en sonunda dayanamadım olayları kiliseye bağladım.
orda gerçekte ne yaptınız diye sordum .
çünkü hepsinde garip haller vardı.
adamlar anlatmıyorduda ne yaptıklarını.
gelde şüphelenme
saçmalama oğlum dedi recep.
girdik biraz muhabbet ettik çıktık dedi.
tam ben olum neden korkuyonuz derken arabayla birşeye çarptık.
durdurduk arabayı baktık birşey yok.
ama araba çarparken sendelendi bile.
akıl almayan şeyler oluyordu
görünmez bir cismemi çarpmıştık.
o arada ben etrafı kesiyordum.
ilerden bir ışık demeti gördüm bize doğru çok hızlı bir şekilde geliyordu.
dedim binin arabaya.
amk o kadar hızlı bindilerki arabaya.
ne olduğunu anlamadılar bizimkiler
bas gaza ne olursa olsun durma.
tabi recep bastı gaza.
ne gördün dediler.
bak dışarı dedim.
selimle cihanda gördü o ışık demetini .
recebe asla durma dedik.
sonra ara sıra tekrar çığlık seslerini duyduk.
hepimiz korkudan sırılsıklam olmuşuz.
tam ben tekrar kiliseyi sorarken bu seferde arabanın önünden bir şeyler geçmeye başladı.
ama simalarını göremiyorduk.
ışık demetleri şeklinde geçiyorları.
kafayı yediğimi düşünüyordum o an.
sanki insan bedenleri birer ışık demetine dönüşmüş gibiydi.
suratlarını görüyor ama idrak edemiyorduk.
hatta selim gördüğü suratın aynı anda birkaç kişiye benzediğini söyledi.
birden fark ettm.
ne zaman konuyu kiliseye getirsem olayların şiddeti artıyordu.
bi daha deneyeyimde emin olayım dedim aklımca.
hayatımda verdiğim en saçma karardı.
eğer gerçekten ben yine kiliseden bahsederken farklı birşey olursa o zman düğümün bir kısmını kendimce çözmüş olacaktım
kilisede ne görüyseniz anlatın oğlum dedim.
birden etrafta çığlık atan kızlar görmeye başladık.
yol boyunca çığlık atıyorlardı.
tam bir korku filmi gibi olmuştu.
gördüklerimiz aşırı derecede mantık dışı şeylerdi.
yolun sağına ve solunda her geçtiğimiz kız çığlık atıyorudu.
Mahmutsydi yaylasına vardik ama köye arabayla girsek geri cikamazdik
5 dakka oturup konuştuktan sonra arabadan indik.
sesler ve görüntüler vardi etrafta
tamam dedik çıkacaz köye doğru koşacaz.
arkamıza bakmayacaz. aynı hizada koşacaz.
ama koşmaya başladıktan sonra çığlık sesleri tekrar duyulmaya başladı
koşmaya devam ettik
biz yaylaya vardığımızda sadece 4 evin ışığı yanıyordu.
recebin ailesi yaylaya bayramdan bayrama gelirdi.
bizde recebin dayısının evine doğru koştuk.
kapıyı çaldık açan olmadı.
5 dakkadan fazla süre çaldık .
baktık kimse açmıyor. diğer evlere gidelim dedik.
yine onların bir akrabasının evinin ışıgı yannıyordu.
çaldık kapıyı açan olmadı.
sonra kalan diğer iki evinkapısınıda açan olmadı.
recepe dedim dayının kapısını kıralım girelim içeri.
tamam dedi
kapıyı kırdık . içeri girer girme ışıklar kapandı.
az sonra telefon ışığıyla baktık etrafa kimse yoktu.
sigortaya baktık kapalıydı.
ampule dokundum soğktu.
nasıl bir iş anlam veremedik
daha demin ışığı yana ev kapı açılır açılmaz sanki yıllardır kimsenin girmediği br eve dönüşmüştü
yaylada cep telefonralrı çekmediği için ev telefonu varmı diye baktık .
bulamadık.
sonra diğer ışıgı yana evlere gittik
2. girdiğimiz evde de aynı şey oldu
kapıyı kırınca ışıgı söndü.
dönüşte yine tel baktık yoktu.
aslında recepin dediğine göre yaylada bütün evlerde ev telefonu olurmuş.
sonrada araştırdık o evlerde gerçekten ev telefonu varmış.
0 diğer iki eve bakmadan dönmeye karar verdik.
sonra ben dedim ki belkide biz gerçektende bu yaylada değilizdir.
baksanıza ışıklar var biz girince sönüyor.
arabaya geri dönelim dedim..
belki gidersek bbir şansımız olur dedim.
zaten evler ormandan daha korkunçtu.
0 arabaya doğru yol almaya başladık.
2 daaka sonra arkamıza baktığımızda evler yok olmuştu.
gerçektende hayaldi o evler.
ama biz o kapıları kırmıştık.
evleri aradık beraber.
bir ara parmağım bile kanadı.
naasıl yok oldu o evler.
0 arabaya doğru giderken tekrar çığlık sesleri duyduk.
arabaya geldiğimizde bagajda kalan yiyecek ve içecekelri çıkarttık.
ben baltayı aldıım elime orada beklemeye karar verdik