son 2 part...
her yerde siren seslerini hatırlıyorum. polisler ambulanslar. sonrası tam bir bataklık. olan biteni kaç kişiye anlattım hatırlamıyorum. hastane hastane dolandırdılar. kimisi kasıt var dedi, kimisi deli dedi. bazıları rol yapıyor bile dediler. ailemden kimse ne gelip olan biteni sordu, ne de olacakları merak ettiler. tek başıma yargılanmam başladı. hoca da kendi derdine düşmüştü. onu da aldılar içeri. çabalıyor ama derdini anlatamıyor. bir kere yanımda bulunmuş oldu. hakim sonunda 11 yıla hükmetti. yazılanlar söylenenler derken parmaklıklar arkasında buldum kendimi. iki güne bir kendimi öldürmeye düşünüyordum. şimdi geriye dönüp baktığımda ahmet beyin neden öldüğünü veya intihar ettiğini daha net anlıyordum. en önemli sebep olanları anlatamamaktı. hapiste günler sıkıntılı geçiyordu. insanlar size direk deli damgası vuruyordu. belki de öyleydim ama ya değilsem. kendimi toparladım. intikam için yeniden toparlanmaya başladım. imkan bulduğum sürelerde varımı yoğumu bu konuya araştırmaya ayırdım. hoca kısa sürede suçsuz olduğu anlaşılınca çıktı dışarı. allah var, sadık insanmış. beni ziyarete bir o geldi. her gelişinde detaylıca olayı nerede hata yaptığımızı konuşuyorduk. onu durdurmanın başka bir yolu olmalıydı ama nasıl? geçişlerle ilgili pek çok şey vardı. aynalar, duman, dualar. ama ya durdurma? bilinmezdi. peki neyden çekiniyorlardı? bu da bir muammaydı. sonunda bir detay yakaladık. rüyamda ayakları kesilen ahmet beyin kanını akmaması. akmasına engel olmuşlardı. "çünkü kan büyüsünden korkuyorlar" dedi hoca. artık nereye yöneleceğimizi biliyorduk. içerideki 6. yılımda nasıl çağıracağımızı ve en önemlisi nasıl yok edeceğimizi biliyorduk.