kardeşim bu saatten sonra düzeleceğimi zannetmiyorum. ağzımdan çıkan kelimelerden sonra secdeye gitmeye utanır hale geldim. bazen pişman olup tövbe ediyorum. bazen damarım iyice atıyor dönüşü olmayan sözler söylüyorum. kullar kahpe,ben yaradana sığındım. ondan çare istedim vermedi. insanım ulan, daha ne kadar güçlü olabilirim ki? bu omuzlara bundan fazlası gelmiyor işte. hafiflet allahım diye dua ettim. daha ağırlaştı. ben de acizlik yapıp yolumu şaşırdım. belki öbür taraftada yatacak yerim yok. çok sinirliyim hayata karşı çünkü bu dünyada huur çocuğu olunca yolunun açıldığını,iyi niyetli,saf olunca ise benim gibi savrulduğunu çok çok iyi anladım. ben bu dünyada itlik yapmadım. iyi insan oldum. ulan bu benim elimde değil harbiden iyi insanım. diyorum ya elimde olsa ben de mutlu olayım diye binin teki olurdum ama ben beceremiyorum o işi. artık ben de böyle olunca yaranamıyorum diye düşünüp gece gündüz küfür etmeye başladım. günahım bu. ne yapayım? zaten olanlar oldu.