Ertesi gün her zaman olduğu gibi yine işteydim, o gün mutlu değil, aksine içim içimi kemiriyordu. Çünkü konuya nereden başlayacağımı, nasıl acacagımı bilemiyordum. Dedim ya özgüvensizim bu aralar diye. Onun kurbanıydım tam. Her neyse bir cesaret akşam eve gittiğimde yine konuşuyoruz, köpeklerin her şeyi merak ettiklerini söyledi, ben de durur muyum dedim ki aslında meraklı olan sadece minikler degil, benim de deli gibi merak ettigim bir konu var dedim. Anlamış olmalı ki neymiş o dedikten sonra bir de o gözlerini kapatan maymun işaretinden koydu. Benimle konusmasının tek sebebi köpekler olup olmadıgını sordum, eger senin konusmak icin benim gibi baska sebeplerin yoksa bu konunun benim icin önemi yok dedi. Havalara ucmustum ama caktırmıyordum, ne sebebın var dedım, benden hoslandıgını söylüyordu, sevincim 100 e katlanmıstı. Katlanmıstı katlanmasına fakat nasıl olacaktı? Anadolu yakasının en elit yerinde cok lüks bir dairede oturuyor, 130 bin liralık arabaya biniyordu. Üstelik beni yasıtı bilmesine ragmen iki yas kücüktüm ondan. Her ne kadar mütevazi gözükse de aslında içinde bir yerlerde sakladıgı büyük bir egosu olabilir miydi? Varlık benim icin önemli bir sey degildi, ben de yerlerde sürünmüyordum fakat dedigim gibi bütün bunlarla benden 4 5 gömlek üstün gibi gözüküyordu. Aslında aramızdaki her şeyi bitiren de buydu. Bir kızın benden bu kadar üstün olması benim gururuma dokunuyor, beni yıpratıyor, ulan madem bu kadar lükssün, benimle ne işin var amk diye sordurtup sordurtup alkolleri içirtiyordu. Ama o an bunlar üzerinde pek durmayıp onu hazır muhabbetleri açmışken caddebostan alanına, bir seyler icmeye cagırdım. Hava rüzgarlıydı ve daha dustan yeni cıktıgından gelemeyecegini fakat yarın aksam cıkabilecegimizi söyledi. Bu daha iyi olmustu iste, cünkü elitlik konusunda bir hamle de ben yapabilecektim, güzel bir mekan ayarlayabilecektim. Ertesi sabah kalktıgımda aksam icin sözlestigimizi hatırlatıp canlı jazz müzik sever misin diye sordum. Severim ama farketmez her sey olur benim icin gibi mütevazi bir cevap aldım. Harikaydı! Dayımın yaklasık 3 sene isletmeciligini yaptıgı bir mekanın sahibini tanıyordum. Adamla can cigerdik resmen. 3 senedir tanıyorduk birbirimizi. Sabah arayıp aksam oraya gelecegimizi, en güzel yeri bize ayırmasını rica ettim. O iş bende koçum, al manitanı gel gerisini düşünme cevabını aldıktan sonra icim bir huzurla dolmustu, artık bir adımda ben atabilecektim, keyfim gayet yerindeydi. Aksam oldu, aksilik ya, sanssızım demiştim, yine peşimi bırakmadı. Saganak yagmur! Ama aslında iyi de olmustu cünkü aynı semsiyenin altında yürüyebilecektik. Taksiyle caddebostana gittim ve tam vaktinde bulusup mekana dogru yürüdük, kapıda abim beni karsıladı, bildiginiz cooldum, havamdan gecilmiyordu. Bize masamızı eliyle gösterdi, istegin olursa arkadaslara söylersin YYYY cıgım, iyi eglenceler diye gülüp gitti. Masamıza geçtik, bize hazırladıgı masayı ben anlamıstım fakat fazla şaşalıydı. Buz kovasının içinde havlulu beyaz şarap, masaya serpilmiş gül, mumlar... Eger o masaya gecersek kızın gözünden düşecegimi, ergenlik olarak algılayacagını düşünerek orası baska birisinin heralde, bizim masamız bu olmalı diyerek bizim olmayan bir masaya oturduk. Mekan harbiden güzel mekandı, keyfimiz yerindeydi, içkilerimizi içiyor, canlı müzigin ve birbirimizin yanında olmamızın keyfini çıkarıyorduk. Birbirimizin kokteyllerinden içip puanlandırıyorduk. Program bitti, dışarıya oturup birer kadeh daha içtik, kadehler bitince, köpegim evde yalnız, eve gitmem gerekiyor kalksak iyi olur sanırım dedi. Biraz tuhaf olmustum, kalkıp hesabı ödeyip ayrıldım mekandan. Yürüyerek gidiyorduk eve, onu evine bırakacak mıydım yoksa bende mi evine gidecektim bilmiyordum. Eve yaklastıgımızda aklını çelmek için bir taş atıp Gece de erken bitti ya gibisinden hadi evine al beni de geceyi güzel bitirelim edasıyla kurdum bu cümleyi. Evet ya sorma dedi, fakat köpek pisligi temizlemek istersen gelip bana yardımcı olabilirsin dedi. Havalara uctum. Hayır mı diyecektim? Asla...

Devamı geliyor.