yatakta beklerken bi yandanda 10.yıl marşı çalıyor ben ise artık korkuya bağışıklı olmuş bi hale gelmiştim hiç bir şey hissedemiyordum gözlerimi kırpamıyordum odaklanmıştım sadece, mantıklı düşünemiyordum bu tip olaylar sadece filmlerde olur mk bu ne lan diyordum kendime çok fazla inanmazdım ama boyutlar arası varlıklar hakkında bi kaç şey okumuştum.10.yıl marşı bitmişti tekrar sessizlik kaplamıştı şu komşu olayına bi anlam veremiyordum kapıyı biri açıp komşularla konuşmuştu ve onları geri yollamıştı bu beni daha çok korkutmuştu bu sırada ev telefonu çalmaya başladı içerdeki odadan geliyordu telefonun sesi bile artık beni korkutuyordu sonra telefonun açılma sesi geldi 1 dk sonra kapandı ardından twitterdan bi mesaj geldi annen aradı seni merak etmiş diyordu. Artık çıldırmak üzereydim ya rüya görüyordum yada bunlar gerçekti o an büyük bi cesaret topladım orhan gencebay'dan dokunma şarkısını açtım verdim son sesi aldım levyeyi elime odamın kapısının önüne gittim kulağımı dayadım kapıya hiç bi ses gelmiyordu kilidi yavaşça çevirmeye başladım tık sesi geldi işte o an inanılmaz korktum şuan tamamen korunaksızdım. Yavaşça kapı koluna sarılıp aşağı doğru indirdim ve kapı dilinden ayrıldı koridorun ışığı odama yansıyordu.

kapıyı yavaşça açtım karşıdaki odanın kapısı ve penceresi hala açıktı. Elimde levye dikkatli dikkatli yürümeye başladım hemen sağımdaki mutfağı kontrol ettim her adımımda karşıma bir şey çıkıcak üstüme bir şey atlayacak diye korkuyordum. Mutfağa girdim her şey yerli yerindeydi o sırada koridordan ses geldi bizim buzdolabı koridordaydı belki buz kırılma sesidir dedim içimden ama bu sadece temenniydi tabikide. Hazır mutfağa girmişken birde bıçak aldım yanıma mutfaktan çıkıp koridora girdim yavaş adımlarla karşı odaya doğru ilerliyordum artık kalbimin atış sesini duymuyordum gözlerim yerinden çıkıcak gibiydi adrenalin patlaması yaşıyordum odaya girmeden elimi odaya sokup hemen yandaki ışık düğmesine basıp odanın ışığını açtım kafamı odaya soktum hiç bir şey yoktu

tam karşımda bi dolap vardı ve baya büyüktü bazen küçük kardeşimi korkutmak için içine girerdim tam korku filmi senaryosu gibiydi o anda giberim klişesini diyip dolabı birden açtım bi tırsma gelmedi değil ama hiç bir şey yoktu. Artık korkum yavaş yavaş azalıyordu acaba şizofrenimi başladı diye düşünüyordum odayı iyice kontrol ettikten sonra pencereden dışarı baktım sokakta kimsecikler yoktu o anda cep telefonum çaldı pencereyi kapattım ve içeri döndüm arayan babamdı dedim hayırdır gece gece niye aradınız o da annemin 15 dk önce evi aradığını ve bi arkadaşının çıktığını söyledi babam bana niye arkadaşınla kaldığını söylemedin bize dedi bende o an şok oldum ne diyeceğimi bilemedim baba benim uykum var yarın konuşuruzdeyip telefonu kapattım. Yine işkillendim gittim odaları tek tek kontrol ettim dolaplara baktım tuvalete baktım yatak altına baktım hiç bir şey bulamadım işin garibi her şey bıraktığım gibi hiç bozulmamıştı

bu sırada da orhan gencebay dokunma şarkısı bitmiş youtube otomatik çal ile başka bi şarkıya geçmişti millet uyanmasın diye koşarak gidip youtube'u kapattım kafamı dağıtmam lazımdı bu gördüklerim hayal falan olamazdı imkansız mk diye içimden geçiriyordum tuvalete gidip sıçmam lazımdı kapıyı açık bıraktım bi güzel sıçıp odama döndüm bu gece bana uyku yoktu gibsen uyuyamazdım kafamı dağıtmak için ferre izlemeye karar verdim bu gerçekten çok cesurca bi hareket olucaktı o sırada twitterdan bi mesaj daha geldi aha dedim yapra yedik açtım twitterı çok heyecanlıydım yine aynı kişidendi.Ve bi fotoğraf ile mesaj bırakmıştı fotoğrafta benim camdan dışarı bakarkenki fotoğrafımdı yaklaşık 5 dk önce çekilmişti ben sokağa bakarken biri beni izliyormuş altında da BEKLE diye mesaj atmıştı ananı gibim neyi beklim diye geçirmeye başladım içimden artık bu kadar şey fazlaydı kimsden de yardım alamıyordum mutfağa geçip suyumu aldım odamın kapısını kitleyip yatağıma geçtim 1 saat debelendikten sonra sızıp kaldım...

devamı gelicek...