-Mustafa ayağa kalk!
-Abi sen?
-Mustafa ayağa kalk dedim!
Tarık abi elini bana uzatmıştı. hemen sarıldım. ayağa kaldırdı.
-Evine geçelim, çabuk ol!
eve hızla ilerlerken neden acele ettiğimizi sordum.
-diğer kabileler görmesin en azından. onlarla da başımızı derde sokmayalım.
-neyi görmesin abi?
-onlardan birisini yaktığımızı.
saf saf tarık abi'nin suratına bakıyordum.
onda ise bir matlık vardı. duygusuzluk.
adam bu rektefeden daha önce geçmişti.
hem de çok daha beterinden...