tarık abi sürekli okuyordu. aralıksız. devam ettikçe aradaki boyutun farkının kapandığını hissediyorduk.
kapı gıcırtısıyla gözlerim aynada kapıya yöneldi. annem kapıdaydı. sesini de duyuyordum.
-mustafaaaaa! oğlum!! gel buraya çabuk!!! ne olur!!!
tam kapıdaydı. içeri girmiyordu. annem miydi? loş ışıkta görülmüyordu. dikkatli bakmaya çalıştım. o anda gördüm.
annemin gözleri yoktu. boş iki adet oyuk vardı. bir süre sonra hiçbir şey söylemeden geri döndü. kapıdan çıkarken "kizara reşila" diye bir şeyler mırıldandı. kapı kapandı.
gözlerim tarık abiye kitlendi. hala okuyordu. okudukça iki varlık zoraki çemberin etrafına oturmaya başladı. sanki oraya çekiyordu tarık abi onları. onlar oturduğunda tarık abi de okumayı bitirdi. kafasını kaldırdı.
cinlerle konuşmaya başladı.