izmir'e yolculuğumuz sırasında ara ara tarık abiyle olayları konuşma tartışma fırsatımız oldu. süleyman hala tarık abiye karşı temkinliydi. duydukları karşısında ona artık eski gözle bakamıyordu. neler olduğunu sordum tarık abiye o da anlattı.
asaf kabilesinden iki cini yakmış. bunlar intikamcıdır diye ekledi. odaya giren ve beni bayıltan başlarıymış. neden yakmadığını sordum, gücüm yetmezdi dedi. ilker'e o yüzden ihtiyacı vardı. onlar bunların daha beteriyle yüzleşmişlerdi.
akif'e ne olacak dedim. geride komada ona zarar vermezler miydi?
hayır diye anlattı. ruhen komada olan adam astral bir seyahatte gibi olurmuş. ruh bedene yakın değilse varlık da pek ilişmezmiş.
-o yüzden uyurken bize zarar veremezler, özellikle uyandırırlar. bardak kırarlar, ses çıkarırlarki ruh bedene dönsün.
izmir'e gidene kadar kafamda çoğu olay şekillenmeye başlamıştı. asıl sorun bundan sonra ne yapacağımızdı.
tarık abi cevapladı.
-bir kitap var. evimde.
-kitapla ne yapacağız abi?
-asaf'ın başını yakacağız.

ölmeye yakın olan bizler için gayet mantıklı bir düşünceydi.
ama asaflıların da kendi planları vardı.