Mustayı yastıgımın altına attım. Silahım da ordaydı, yastık iyice sertleşti. Uyurken bayagı bi zorladı beni. Bu arada beyler polis olacaklarınız falan varsa silahınızı sakın yanınızdan ayırmayın taku yersiniz yoksa. Ekmek almaya giderken bile yanınızda olsun.
Bekledim kaç zamandır bu muallaknin hatasını buluyum da gibiyim belasını diye, yavsagın bi hatasını bulamadım. Dügün zamanı da geldi, yapacak bi sey yok. Ara sıra kavga ederdi bu muallak ablamla fakat kücük çaplı kavgalar. Çare kalmadı bunlar evlendi. Dügüne gitmedim bilerekten. Hem bahanem de vardı. işten izin alamadım derdim. Yıllık izni ise abime gitmek icin kullanacaktım. O da benim gibi polis oldugundan fazla gelemiyordu zaten.
Neyse dügün oldu bitti, anormal bi sey olmamıs amcaoglumdan aldıgım bilgilere göre. Sıradan bi salon dügünü.
Bi kac hafta sonra bunların memlekette de dügün oldu. Bizden sadece annemle babam gitti. O kadar evliligi destekleyen akrabalarımız da türlü türlü bahane bulup gelmedi. Hani evliligi destekliyodunuz, hani babam ırkçılık yapıyodu, gidinsenize dogudaki dügüne de, gidin de bi zütünüzü kessinler.
Dogudaki dügün ve sonrasındaki altınların, paraların falan paylasımını da anlatayım. Bunları hep annem anlattı. Orda da bi salon dügünü olmus. Ama salonu görseniz, acayip berbat bi salon. Fazla fotografı da yoktu zaten ordaki dügünün, fotografcı tutulmamıs. E biz tuttuk fotografcı, dügün albümü yapalım falan da dedilerdi, siz de tutunsanıza amk. Niye tutmadılar tabi masraf olur ya. Peki amk evlatları biz parayı agactan mı topluyoruz zütümüzden mi yumurtluyoruz. Diyeceksiniz ki kardesim suc sizde, haklısınız derim. Ama benim yapacagım bi şey yok. Neyse dügün devam etmiş.