lan benim de gözlerim yaşardı, anılar gözümde canlandı bin. bende anlatıyım bari. lisede yatılı okula gitmiştim başka bi şehre. ben kimseyi giblemez paso sınıfta oturan içine kapanık yalnız bi tiptim. hatta ara sıra sınıftaki kızlar gelirdi bi konuşsana sesini hiç duymadık diye felan. sınıfta da bi kız vardı, bunla arkadaş sayılırdık. her tenefüs gelirdi şebeklik yapardı konuşmaya felan çalışırdı. tipsiz de bişeydim ama hoşlanıyodu. ben de hoşlanıyo sayılırdım da bilemiyorum işte. lise 2nin ilk ayıydı bi anda sebepsizce eve dönme kararı aldım niye böyle bişey yaptım ben de bilmiyorum. hayatımı karartan karar bu oldu zaten okul hayatım yannanı yedi orda. sınıftan kimseye söylememiştim bile okulumu değiştirceğimi. kimseyle de samimi değildim zaten. cuma günü çıkışta sınıftaki 1-2 arkadaşa dedim ben gidiyorum beyler hadi allaha emanet diye. çıktım okuldan bahçede giderken bunu da gördüm dedim görüşürüz ben gidiyorum istanbula. haftasonu gezmeye gidiyorum sandı. ooo iyiymiş ne zaman gelicen dedi. gelemiycem dedim nasıl yani felan dedi o an gözleri yaşardı amk. ben de daha fazla konuşamadım hafiften sarıldık gibi bişey oldu çıktım geldim. şimdi aklıma geldi de harbiden bi tuhaf oldum